در ژاپن سطل زباله خیابانی وجود ندارد! چرا؟

به گزارش پارسینه و به نقل از زومیت، یادتان هست سال ۲۰۱۸، زمانی که سوت پایان بازی تیم ملی ژاپن در جام جهانی روسیه به صدا درآمد و شکست آن‌ها قطعی شد، هواداران ژاپنی با چشمانی اشک‌بار، کیسه‌های پلاستیکی آبی‌رنگی را از جیب‌هایشان بیرون آوردند و شروع به جمع‌کردن زباله‌های زیر پای خود و صندلی‌های اطراف کردند؟

هم‌زمان، در رختکن تیم، بازیکنان ژاپنی فضایی را تحویل دادند که از روز اولش تمیزتر بود و یادداشتی به زبان روسی روی میز گذاشتند: اسپاسیبا (ممنون). فیفا این صحنه را الگویی برای تمام تیم‌ها نامید، این حرکت صرفاً بلکه بازتابی بود از واقعیت روزمره‌ای که در خیابان‌های توکیو، کیوتو و اوساکا جریان دارد.

وقتی برای اولین‌بار پایتان را در ژاپن می‌گذارید، متوجه می‌شوید خیابان‌ها به طرز خیره‌کننده‌ای تمیزند، اما کمتر سطل زباله‌ای در خیابان دیده می‌شود، یا به‌ندرت رفتگران محلی را در اطراف می‌بینید. پس زباله‌ها کجا می‌روند؟

ماجرا از مدارسی شروع می‌شود که در آن‌ها دانش‌آموزان دوشادوش معلم‌ها توالت‌ها را می‌شویند تا یاد بگیرند «مسئولیت» فقط یک کلمه نیست. ریشه‌ی این وسواسِ تمیزی به باورهای کهن شینتو و بودیسم می‌رسد؛ جایی که «گردگیری» نوعی مراقبه است و کثیفی فیزیکی، ریشه بدشانسی و ناپاکی روح تلقی می‌شود.

اما این فرهنگ لایه‌های پنهان دیگری هم دارد؛ از داستان ترسناک حمله گاز سارین که باعث جمع‌آوری تمام سطل‌های زباله شد، تا قوانین سخت‌گیرانه‌ی همسایگی که در آن مردم با کیسه‌های شفاف زباله یکدیگر را کنترل می‌کنند. در ژاپن، تمیزی مرز میان «شهروند محترم» و «مزاحم» است و حتی اشیا هم روح دارند و دور ریختنشان آداب دارد.

اما آیا می‌دانید چرا کارمندان کت‌وشلواری قبل از کار خیابان را جارو می‌کنند و چگونه باور به «روحِ اشیا» باعث شده ژاپنی‌ها قبل از دورانداختن لباس‌های کهنه از آن‌ها تشکر کنند؟

خلاصه صوتی